Skip to contentSkip to left sidebar Skip to right sidebar Skip to footer

Muaj: Dhjetor 2025

“Shumë pak vrasës”, komedia që thyen kufirin mes skenës dhe publikut në Teatrin “Skampa”

Në skenën e Teatrit “Skampa” në Elbasan, për disa net me radhë artëdashësit kanë ndjekur komedinë “Shumë pak vrasës”, e ndërtuar mbi motivet e komedisë së Paul Portner, një zgjedhje harmonike mes humorit të zi, situatave absurde dhe një strukture të pazakontë narrative, ku publiku bëhet pjesë e zgjidhjes së një misteri kriminal.

Me regjinë e Rozi Kostanit, e cila jo vetëm drejton, por bëhet edhe një personazh më vete brenda komedisë, “Shumë pak vrasës” vjen si një shembull i suksesshëm i teatrit të hapur, ku spektatori jo vetëm shijon dhe qesh, por është pjesë e integruar e zhvillimit të konfliktit dramatik, hetimit, përballjes së fakteve dhe përcaktimit të zgjidhjes.

Tipizimi i personazheve është një “skulpturë” më vete dhe dëshmi e harmonisë mes konceptit regjisorial dhe një trupe dinamike aktorësh, të cilët ia dalin ta përballojnë me vërtetësi dhe improvizim estetik sfidën e një performance interaktive me publikun.

Veçanërisht i spikatur ishte interpretimi i aktorit Helido Fino, i cili e kthen Tony Whitcomb në një personazh që del jashtë kornizave të zakonshme. Me një prani skenike energjike dhe të rafinuar, Fino ndërton një figurë që lëviz mjeshtërisht mes teatralitetit ekstravagant dhe një tensioni të brendshëm emocional. Gjesti, intonacioni dhe mimika janë të kuruara deri në detaj, duke krijuar një karakter që shpërfaq humor të skajshëm, por që nuk humb kurrë ndjeshmërinë dhe sensin e masës.

Po aq e dallueshme në këtë ansambël ishte edhe interpretimi i aktores Ola Harizaj. Me një sharm të veçantë skenik, Harizaj ka ndërtuar me finesë zonjën Schubert, një karakter që shijohej estetikisht duke ndërthurur delikatesën dhe tensionin e nënkuptuar.

“Shumë pak vrasës” është një komedi me shije, me ngjyrë, formë, stil dhe mbi të gjitha me mendim e mesazh, e vërteta shpesh ndërtohet mbi perceptime dhe paragjykime, jo mbi fakte, një reflektim që publiku e merr me vete edhe pasi dritat e skenës fiken.

“Shumë pak vrasës”, komedia që thyen kufirin mes skenës dhe publikut në Teatrin “Skampa”

Në skenën e Teatrit “Skampa” në Elbasan, për disa net me radhë artëdashësit kanë ndjekur komedinë “Shumë pak vrasës”, e ndërtuar mbi motivet e komedisë së Paul Portner, një zgjedhje harmonike mes humorit të zi, situatave absurde dhe një strukture të pazakontë narrative, ku publiku bëhet pjesë e zgjidhjes së një misteri kriminal.

Me regjinë e Rozi Kostanit, e cila jo vetëm drejton, por bëhet edhe një personazh më vete brenda komedisë, “Shumë pak vrasës” vjen si një shembull i suksesshëm i teatrit të hapur, ku spektatori jo vetëm shijon dhe qesh, por është pjesë e integruar e zhvillimit të konfliktit dramatik, hetimit, përballjes së fakteve dhe përcaktimit të zgjidhjes.

Tipizimi i personazheve është një “skulpturë” më vete dhe dëshmi e harmonisë mes konceptit regjisorial dhe një trupe dinamike aktorësh, të cilët ia dalin ta përballojnë me vërtetësi dhe improvizim estetik sfidën e një performance interaktive me publikun.

Veçanërisht i spikatur ishte interpretimi i aktorit Helido Fino, i cili e kthen Tony Whitcomb në një personazh që del jashtë kornizave të zakonshme. Me një prani skenike energjike dhe të rafinuar, Fino ndërton një figurë që lëviz mjeshtërisht mes teatralitetit ekstravagant dhe një tensioni të brendshëm emocional. Gjesti, intonacioni dhe mimika janë të kuruara deri në detaj, duke krijuar një karakter që shpërfaq humor të skajshëm, por që nuk humb kurrë ndjeshmërinë dhe sensin e masës.

Po aq e dallueshme në këtë ansambël ishte edhe interpretimi i aktores Ola Harizaj. Me një sharm të veçantë skenik, Harizaj ka ndërtuar me finesë zonjën Schubert, një karakter që shijohej estetikisht duke ndërthurur delikatesën dhe tensionin e nënkuptuar.

“Shumë pak vrasës” është një komedi me shije, me ngjyrë, formë, stil dhe mbi të gjitha me mendim e mesazh, e vërteta shpesh ndërtohet mbi perceptime dhe paragjykime, jo mbi fakte, një reflektim që publiku e merr me vete edhe pasi dritat e skenës fiken.

116-vjetori i Normales së Elbasanit, Llatja: Arsimi është themeli i së ardhmes sonë

Në 116-vjetorin e hapjes së Normales së Parë në Elbasan, kryetari i Bashkisë Elbasan, Gledian Llatja, ka përcjellë një mesazh të fortë për rolin e arsimit në zhvillimin e qytetit dhe të vendit, duke theksuar se investimet në shkolla do të vijojnë me të njëjtin ritëm edhe në vitet që vijnë.

“Arsimi është themeli i së ardhmes sonë. Në 116-vjetorin e hapjes së Normales së Parë në Elbasan, ne nderojmë traditën e arsimit shqiptar dhe vijojmë të ndërtojmë një të ardhme edhe më të mirë për fëmijët dhe të rinjtë tanë”, është shprehur Llatja.

Ai ka theksuar se, në bashkëpunim me Ministrinë e Arsimit, Bashkia Elbasan po investon në shkolla moderne, të sigurta dhe bashkëkohore, ku çdo nxënës dhe mësues të ketë mjediset që meriton.

Gjatë këtyre viteve janë rikonstruktuar shkollat: “Onufri”, “Fadil Gurmani”, “Jorgji Dilo”, “Europa”, “Abdyl Paralloi”, “Ptoleme Xhuvani”, “Luigj Gurakuqi”, “Mengel”, “Jonuz Carshiu”, “Kostandin Kristoforidhi” dhe shumë të tjera, duke sjellë klasa më të ngrohta, laboratorë teknologjikë, programe mësimore bashkëkohore dhe terrene sportive të hapura për komunitetin.

Kryetari i bashkisë ka bërë të ditur se brenda vitit 2026 pritet të përfundojë rikonstruksioni i shkollave “Dhaskal Todri”, “Naim Frashëri”, “Fejzulla Guranjaku” si edhe shkollës së Shushicës, të cilat do të rikonstruktohen sipas standardeve më të larta.

“Me të njëjtin ritëm do të vazhdojmë me të gjitha shkollat e Bashkisë Elbasan, duke investuar në hapësira sportive, laboratorë teknologjikë dhe programe që rrisin aftësitë e fëmijëve. Sepse të investosh në arsim do të thotë të investosh në të ardhmen e Elbasanit dhe të Shqipërisë”, ka theksuar Llatja.

Duke u ndalur te rëndësia e arsimit, ai ka shtuar se arsimi nuk është vetëm prioritet qeveritar, por mbi të gjitha është premtimi ynë për brezat që rriten nëpër klasa, në një qytet që e ka pasur gjithmonë dijen si vlerë identitare.