Author: Bashkia Elbasan
LAJMËRIM
Njoftohen të gjithë poseduesit e mjeteve të transportit nën 3.5 ton për arsye biznesi, ndalohet hyrja në qytetin e Elbasanit pa pajisjen me
“Leje Qyteti”.
Leja merret pranë Bashkisë Elbasan, Drejtoria e Transportit.
Për çdo informacion shtesë, lutemi kontaktoni shërbimin përkatës në bashki.
Kalaja e Menglit: Fortifikim bizantin mbi luginën e Shkumbinit
Kalaja e Menglit ndodhet pranë fshatit me të njëjtin emër, rreth 10 kilometra në lindje të qytetit të Elbasanit, përgjatë rrugës nacionale që lidh Elbasanin me Librazhdin. E ngritur mbi një kodër dominuese që zotëron peizazhin përreth, kjo kala përfaqëson një nga fortifikimet karakteristike të periudhës së perandorit bizantin Justinian I (527–565).
Pozicioni strategjik i saj nuk ishte i rastësishëm. Nga kjo lartësi kontrolloheshin të gjitha lëvizjet përgjatë rrugës së lashtë Egnatia, një nga arteriet më të rëndësishme tregtare dhe ushtarake të kohës, që përshkonte territorin e Shqipërisë së sotme në drejtim të Lindjes.
Kalaja shërbente si pikë vrojtimi dhe mbrojtjeje, duke garantuar sigurinë e udhëtarëve dhe lidhjen ndërmjet qendrave të tjera fortifikuese të zonës.
Struktura ndjek tiparet arkitektonike të ndërtimit justinian, me mure guri të lidhura me llaç gëlqeror dhe me shfrytëzimin e terrenit natyral për mbrojtje. Pozicioni i saj i ngritur e bënte të vështirë pushtimin dhe i siguronte një pamje të plotë mbi luginën e Shkumbinit.
Edhe pse sot kanë mbetur vetëm gjurmë të mureve rrethuese dhe themeleve, Kalaja e Menglit mbetet një dëshmi e vyer e historisë së hershme të zonës së Elbasanit. Ajo ruan vlera të rëndësishme historike, arkeologjike dhe kulturore, duke dëshmuar për rolin strategjik që kjo trevë ka pasur në mbrojtjen dhe zhvillimin e rrugës Egnatia gjatë antikitetit të vonë.

Kanioni Dopaj dhe Shpella e Popës, natyrë dhe histori
Kanioni i Dopajt, shpesh i njohur edhe si Kanioni i Gjormit, ndodhet pranë fshatit Dopaj, në zonën e Elbasanit. Ai përfshin një sipërfaqe të gjerë me shkëmbinj, lumenj të vegjël dhe formacione natyrore që krijojnë një peizazh të mrekullueshëm dhe të paprekur. Zona ofron një përzierje të bukur mes natyrës, terrenit malor dhe formacioneve gjeologjike të jashtëzakonshme.
Afër kanionit gjendet edhe Shpella e Popës, një atraksion më pak i vizituar, që i shton dimension eksplorimit natyror dhe historik. Terreni karstik dhe guvat natyrore e bëjnë këtë zonë të veçantë për vizitorët që kërkojnë të përjetojnë një kombinim të ecjes, eksplorimit të shpellave dhe natyrës së paprekur.
Kanioni dhe shpella ruajnë vlera të rëndësishme natyrore dhe kulturore. Gurra e Dopajit, burimi i pastër i ujit që del mes shkëmbinjve, krijon një atmosferë freskie dhe qetësie, ndërsa muret e larta shkëmbore të kanionit krijojnë një peizazh spektakolar, ku drita dhe hije ndërthuren magjikisht. Shpella e Popës ruan histori dhe legjenda vendase, duke ofruar një ndjesi të veçantë për ata që e vizitojnë.
Zona e Kanionit të Dopaj dhe Shpellës së Popës është ideale për vizitorë të të gjitha moshave, që duan të lidhen me natyrën dhe të eksplorojnë bukuritë e fshehura të Shqipërisë. Përveç bukurisë natyrore, këto vende ofrojnë mundësinë për të krijuar kujtime të paharrueshme dhe për të zbuluar histori dhe rrëfime nga banorët dhe legjendat lokale.
Vizita këtu mund të shoqërohet me relaksim pranë burimeve të ujit, dhe një ndjesi të veçantë qetësie në kontakt me natyrën. Kanioni i Dopajit dhe Shpella e Popës janë një shembull i mrekullueshëm i trashëgimisë natyrore të zonës së Elbasanit, duke ofruar një përvojë unike që lidh vizitorin me historinë dhe natyrën.
Shelcan: Porta e Shpatit dhe pasuria ikonografike e Onufrit
Në hyrje të krahinës së Shpatit, vetëm rreth 7 kilometra nga qyteti i Elbasanit, ndodhet Shelcani, një fshat i qetë dhe piktoresk, që përfaqëson ndërthurjen e harmonishme mes natyrës, historisë dhe artit fetar.
I pozicionuar në një zonë kodrinore me pamje të gjerë drejt luginës së Shkumbinit, Shelçani është një destinacion që ngjall interes si për vizitorët që kërkojnë qetësi dhe natyrë, ashtu edhe për ata që duan të zbulojnë trashëgiminë shpirtërore e kulturore të Elbasanit.
Krenaria e fshatit është Kisha e Shën Kollit, e ndërtuar në shekujt XV–XVI dhe e shpallur Monument Kulture i Kategorisë së Parë.
Në muret e saj ruhen afreske të rralla të piktorit të madh Onufri dhe të nxënësit të tij Kostandin Shpataraku, që përbëjnë një dëshmi të jashtëzakonshme të artit ikonografik shqiptar. Ngjyrat e ndezura, kompozimet e pasura dhe shprehjet e figurave në këto afreske e bëjnë kishën një galeri arti të gjallë, të vendosur mes gjelbërimit të kodrave të Shpatit.
Për studiuesit dhe vizitorët, kjo kishë është një udhëtim në kohë, ku arti, besimi dhe identiteti kombëtar ndërthuren në mënyrë unike.
Prej shekujsh, Kisha e Shën Kollit ka qenë jo vetëm vend besimi, por edhe simbol i qëndresës shpirtërore e kulturore të banorëve të zonës së Shpatit.
Kisha e Shën Kollit, përveç vlerave të mëdha artistike, përfaqëson edhe rezistencën e trashëgimisë shpirtërore shqiptare. Pavarësisht kalimit të shekujve, ajo mbetet një dëshmi e besimit dhe e mjeshtërisë së artit bizantin shqiptar.
Sot, kjo kishë vazhdon të jetë një qendër pelegrinazhi dhe destinacion turistik, ku vizitorët mahniten nga mjeshtëria e Onufrit dhe historia që përcjell çdo gur e afresk i saj.
Përveç vlerave historike, Shelcani ofron një peizazh të gjelbër e të qetë, me rrugë të ngushta fshati, shtëpi të vjetra karakteristike dhe mikpritje tradicionale.
Pozicioni gjeografik e bën Shelcanin një pikë ndalese ideale për ata që nisen drejt fshatrave të tjerë të Shpatit apo drejt maleve përreth, ku natyra ofron shtigje të bukura për ecje dhe eksplorim.
Bashkia Elbasan, në bashkëpunim me institucionet përkatëse të trashëgimisë kulturore, synon ta përfshijë Shelcanin në itineraret turistike kulturore të qytetit dhe të nxisë restaurimin e plotë të kishës për ta kthyer në një qendër të vizitueshme nga turistët vendas dhe të huaj.
Me bukurinë natyrore, vlerat historike dhe artin e rrallë që ruan, Shelcani është porta e artë e Shpatit, një vend që tregon historinë e qytetërimit dhe të shpirtit shqiptar.
Vizita në këtë fshat është një përvojë që bashkon qetësinë e natyrës me madhështinë e kulturës dhe që e vendos Elbasanin mes destinacioneve më të pasura me trashëgimi në Shqipëri.
Tregan: Oazi termal dhe natyror i Elbasanit
Vetëm 20 minuta larg qytetit të Elbasanit, Tregani është një destinacion i qetë dhe plot bukuri natyrore, i njohur për llixhat termale, peizazhet e gjelbëruara dhe mikpritjen tradicionale të banorëve. Është vendi ideal për t’u shkëputur nga rutina dhe për të shijuar një ditë relaksi në natyrë.
I rrethuar nga kodra të buta e pamje panoramike mbi luginën e Shkumbinit, Tregani ofron shtigje të bukura për ecje, piknikë dhe eksplorim. Ajri i pastër dhe qetësia e zonës e bëjnë atë një vend të preferuar për vizitorët që kërkojnë paqe dhe natyrë të paprekur.
Një nga pasuritë më të çmuara të Treganit janë banjat termale, të njohura për vetitë e tyre kurative dhe relaksuese. Ujërat e ngrohtë e të pasur me minerale ndihmojnë në trajtimin e sëmundjeve reumatizmale, të lëkurës dhe të frymëmarrjes. Në zonë veprojnë hotele dhe shtwpiza që ofrojnë banja termale, masazhe dhe ushqim tradicional. Baltoterapia, një trajtim i njohur natyral, është veçanërisht e kërkuar për efektet e saj në lëkurë.
Tregani njihet për produktet e tij bio dhe gatimet tradicionale. Kultura e mikpritjes është pjesë e identitetit të këtij fshati, që ruan me krenari zakonet dhe vlerat e trashëguara brez pas brezi.
Tregani është pjesë e “Paketës së Maleve”, një strategji që synon të zhvillojë turizmin malor dhe kurativ në Bashkinë Elbasan. Investimet në infrastrukturë, në bizneset familjare dhe në promovimin e potencialit natyror do të mbeten prioritare, pasi “çdo investim në këtë zonë përkthehet në më shumë vizitorë dhe më shumë mundësi për komunitetin.
Fondi Shqiptar i Zhvillimit dhe Bashkia Elbasan po bashkëpunojnë për përmirësimin e rrugëve, ngritjen e qendrave moderne turistike dhe profilizimin e destinacioneve të turizmit natyror, aventurës dhe shëndetit.
Tregani konfirmon se turizmi shëndetësor nuk është vetëm një pasuri natyrore, por një motor i fuqishëm ekonomik që po tërheq investime dhe vizitorë nga e gjithë Shqipëria dhe rajoni.
Funari: Xhevahiri i malësisë së Elbasanit
Vetëm 25 kilometra larg qytetit të Elbasanit, Funari shtrihet mes shtatë maleve dhe përshkohet nga tre përrenj të kristaltë, Zaranika, Kusha dhe Zalli i Korrës, duke krijuar një peizazh të mahnitshëm.
Pyjet e dendura me pisha dhe dushk, liqenet e qeta dy brenda fshatit dhe dy të fshehur pas maleve përreth, dhe rrugët që ngjiten me kujdes mbi brinjët malore e bëjnë këtë zonë një perlë të vërtetë turistike, ku çdo vizitor mund të gjejë qetësi, relaks dhe aventurë.
Dikur e vështirë për t’u arritur për shkak të infrastrukturës së amortizuar, Funari tani është i lidhur me rrugë të rregulluara që mund të përshkohen brenda një ore, falë investimeve të Bashkisë së Elbasanit, të cilat kanë përfshirë asfaltim, dhe përmirësim të rrjetit elektrik.
Për të arritur në Funar, udhëtimi kalon përmes Gurores së Letanit, një pikë karakteristike e rrugës, dhe tunelit që lidh fshatin Letan me Funarin, duke e bërë kalimin më të lehtë dhe piktoresk dhe duke ofruar një përvojë unike gjatë udhëtimit në këtë zonë malore.
Funari është gjithashtu një vend me histori dhe trashëgimi të pasur. Figura të shquara lokale, si Selim Meta nga Balza dhe Isuf Deliu nga Mollagjeshi, kanë dhënë kontribut të jashtëzakonshëm në jetën dhe edukimin e komunitetit, ndërsa Mulliri i Ndreut, mbi 100 vjet i vjetër dhe ende funksional, është dëshmi e punës dhe traditave të fshatarëve që kanë kaluar breza.
Funari ofron një gamë të gjerë aktivitetesh për vizitorët, mund të shijoni shëtitje të qeta me kajak në liqene, rafting gjatë pranverës kur ujërat janë më të bollshëm, ecje në shtigjet malore të shënuara, kamping apo piknik pranë natyrës. Bujtinat moderne që janë ndërtuar në zonë ofrojnë mikpritje të ngrohtë dhe mundësinë për të shijuar gatimet tradicionale të Funarit, duke kombinuar relaksin me shijen autentike të zonës.
Përveç zhvillimit të infrastrukturës dhe promovimit të turizmit, Funari ka fituar edhe një rëndësi të veçantë në kalendarin festiv të Bashkisë së Elbasanit. Shpallja e një dite feste, e cila festohet çdo vit, është një hap i rëndësishëm për të promovuar turizmin, kulturën dhe traditat lokale, duke e kthyer vizitën në Funar jo vetëm në një aventurë natyrore, por edhe në një përvojë kulturore të pasur dhe festive.
Maja e Korrës dhe zona përreth po zhvillohen gjithashtu si destinacion për sportet e aventurës, duke ofruar mundësi për ecje, kamping, rafting dhe kajak.
Kombinimi i natyrës së paprekur, ajrit të pastër, mikpritjes së bujtinave dhe gatimeve tradicionale e bën Funarin vendin ideal për fundjavë relaksuese, aventurë ose zbulim kulturor. Ky rajon i veçantë është shembull i një zone që ka arritur të bashkojë histori, natyrë, traditë dhe investime moderne në një eksperiencë të vetme, duke i dhënë çdo vizitori një përvojë të paharrueshme në zemër të malësisë elbasanase.
“Via Egnatia”, hapat e lashtë të Elbasanit
Bashkia e Elbasanit ofron një pasuri të jashtëzakonshme historike dhe kulturore, ku një nga dëshmitë më të rëndësishme të lidhjes së qytetit me botën antike është Via Egnatia. Kjo rrugë, arterie kryesore e periudhës iliro-romake, ka kaluar përmes territorit të sotëm të Bashkisë, duke lidhur pika strategjike dhe tregtare, dhe duke lënë gjurmë të gjalla të historisë që sot mund të eksplorohen nga vizitorët.
Në fshatin Byshek, i njohur në burimet osmane si Buzurshek, janë zhvilluar dy beteja historike kundër Perandorisë Osmane. Në vitet 1432–1433, Gjergj Arianiti arriti fitore ndaj ushtrisë osmane të komanduar nga Ali Bej Evrenozi, duke shënuar fitoren e parë pas disfatës së Ballkanit në Fushë Kosovë. Më vonë, në vitin 1466, Gjergj Kastrioti Skënderbeu përballoi ushtrinë e Sulltan Mehmetit II, në përpjekje për të ndalur rrethimin e Krujës.
Rruga vazhdonte drejt fshatit Shushicë dhe më pas përmes një pylli të dendur me pisha, derisa peizazhi hapet në Fush-Buall. Këtu vizitorët mund të shohin dy ura iliro-romake të ruajtura në gjendje të shkëlqyer, gjurmë të dy urave të tjera antike dhe kalimin mbi përroin e Gostimës përmes një ure pasarelë të përshtatur për kalimtarë.
Përmes itinerarit turistiko-historik, rruga e Egnatias lidhet me stacionin antik Ad Quintum në Bradashesh, i cili përkon me kompleksin e nimfeut romak, dëshmi e jetës së trevës që nga periudha e bronzit të hershëm. Rruga vijonte drejt Scampis, vendi ku sot ndodhet Elbasani, dhe më tej përmes ngushticave të Shkumbinit ngjitej në shpatin e malit të Polisit për të dalë në qafën e Gajorit, stacioni i njohur si Ad Dianam ose Grandavia. Gjurmët e rrugës vazhdojnë në Qukës, ku gjendet stacioni Tres Tabernas ose In Candabia, dhe më pas në lindje të Elbasanit, në fshatin Mirakë.
Në këtë itinerar ruhet trashëgimi e pasur arkitektonike dhe inxhinierike. Ura e Topçiasit, afër Elbasanit, me një gjatësi prej 450 metrash dhe 15 pilastra pesëkëndëshe, është një shembull i mjeshtërisë romake, ndërsa Ura e Haxhi Beqarit, e shekullit II-III pas Krishtit, lidh fshatin Mirakë me zonën e Polisit. Ura e Jagodinës, me harkun e saj veriperëndimor dhe mbetjet e muraturës romake, tregon aftësinë e inxhinierëve të kohës për të krijuar lidhje të qëndrueshme mbi lumenjtë e zonës.
Përveç vlerës historike dhe inxhinierike, Via Egnatia ofron edhe një itinerar turistik të pasur me monumente kulturore dhe arkeologjike. Vizitorët mund të eksplorojnë kështjellat, stacionet romake, monumentet paleokristiane, bazilikat dhe objektet e kultit musliman dhe të krishterë, veçanërisht kisha me piktura të Onufrit nga shekulli XVI. Në qendër të qytetit ngrihet madhështore Kalaja e Elbasanit, që ofron panoramë të jashtëzakonshme mbi qytetin dhe rrethinën.
Via Egnatia në territorin e Bashkisë Elbasanit nuk është vetëm një rrugë e lashtë, ajo është një udhëtim në historinë dhe kulturën e vendit, një mundësi unike për të njohur qytetin, natyrën dhe trashëgiminë e tij të çmuar.