Bukaniku
Shpati në lartësi: Një udhëtim drejt majës së Bukanikut
Në zemër të Shpatit, vetëm pak kilometra larg Elbasanit, shtrihet Gjinari, porta drejt majës së Bukanikut dhe një nga udhëtimet më mbresëlënëse malore të kësaj zone.
Rruga nga Elbasani drejt Gjinarit është rreth 21 kilometra, një udhëtim i shkurtër me makinë që zgjat rreth 35 minuta. Rruga e ngushtë me kthesa të shumta e bën udhëtimin plot pamje mahnitëse. Pyjet e dendur, ajri i pastër dhe aromat e lëndinave të freskëta të japin ndjesinë se po hyn ngadalë në një botë tjetër, larg zhurmës së qytetit.
Në rreth 900 metra lartësi mbi det, ndodhet qendra e fshatit Gjinar, një prej zonave më të njohura malore të krahinës së Shpatit. Prej këtu nis udhëtimi drejt majës së Bukanikut, një shteg që përfshin rreth 5.7 kilometra në një drejtim dhe një disnivel prej 900 metrash, me majën që ngrihet në 1831 metra mbi nivelin e detit.
Fillimi i rrugës është i butë e i qetë. Kalon nëpër një pyll me pisha të larta që lëkunden lehtë nga era, ndërsa drita e diellit shpon kurorat e tyre dhe krijon rrugica të ndritshme mbi dhe. Aroma e rrëshirës dhe qetësia e pyllit e bëjnë çdo hap të këndshëm.
Në një pikë panoramike, Gjinarin e sheh si një fshat të vogël që humbet mes gjelbërimit, ndërsa përtej tij, fushat e Elbasanit duken si një qilim i shtrirë nën dritën e diellit. Është pamja e parë që të bën të ndalosh për të vlerësuar madhështinë e natyrës.
Më tej, shtegu të çon drejt vendit të quajtur “te Sharret”, ku ndodhet një burim i mrekullueshëm uji që del nga shpatet e Bukanikut, aq i pastër dhe aq i ftohtë sa të zgjon çdo qelizë. Tingulli i ujit që përplaset mbi gurë i jep udhëtimit një ritëm të qetë dhe të harmonishëm.
Pas “Sharreve”, rruga bëhet më e pjerrët, duke kaluar nëpër një pyll mahnitës me ahe dhe pisha që krijojnë një korridor natyror plot hije e aromë druri. Në këtë pjesë, bora fillon të shfaqet, fillimisht në copa të vogla që shkëlqejnë nën diell, e më pas gjithnjë e më e dendur sa ngjitesh më lart. Shtegu bëhet më i bardhë dhe pamjet më madhështore, ajri i ftohtë e i pastër të jep forcë për të vazhduar.
Në rreth 1500 metra lartësi ndodhet Liqeni i Bukanikut, një perlë e fshehur e natyrës. Uji i tij i kthjellët reflekton majat përreth, ndërsa në buzë të liqenit bora shpesh qëndron edhe në pranverë. Ky është vendi ku ndien qetësinë absolute të malit, përpara ngjitjes finale drejt majës.
Segmenti i fundit është më i pjerrët, me rreth 330 metra disnivel, dhe kërkon durim e qëndrueshmëri. Maja e Bukanikut ngrihet në 1831 metra mbi nivelin e detit.
Nga këtu pamja është e mahnitshme, poshtë shtrihet Gjinari, përtej duken kreshtat e Shpatit dhe majat e Tomorrit që humbasin në horizont. Ajri është i ftohtë, i dendur dhe i pastër, ndërsa ndjesia që përjeton në majë është ajo e plotësisë dhe përbashkimit me natyrën.
Zbritja ndjek të njëjtin shteg, duke kaluar sërish pranë liqenit dhe pyjeve të bukura të Shpatit. Rrugës, bora nën diell fillon të shkëlqejë, pylli mbushet me aromën e tokës së lagur dhe ndien se çdo hap të ka çuar më afër një përvoje të rrallë.
Në kthim drejt Elbasanit, rruga përmes maleve duket më e qetë dhe më e lehtë. Brenda vetes mbart aromën e pyllit, tingullin e burimeve dhe kujtimin e një dite të kaluar mbi re, në majën e Bukanikut, aty ku natyra të kujton se bukuritë më të mëdha janë shpesh më afër nga sa mendojmë.
Në majën e Bukanikut, në 1831 metra mbi nivelin e detit, ndihesh sikur je shumë afër qiellit. Aty ku ajri është më i pastër dhe horizonti hapet pa fund, çdo frymëmarrje të kujton se qetësia e vërtetë gjendet në natyrë. Një vend ku koha ndalon dhe gjithçka përreth duket më e pastër, më e gjallë, më e afërt me shpirtin.
Nga këtu, kupton se Elbasani nuk është vetëm qendër historike, por edhe portë drejt lartësive që frymojnë qetësi.
